बौद्धिक षंढत्व

मी देऊ शकत नाही नवा विचार
ना शक्यता निर्माण करू शकतो क्रांतीची
मी लिहू शकतो फक्त आत्ममग्न स्वगतं
मला जमते फक्त माझे रडगाणे आभाळाएवढे करणे
मी गाठू शकतो केवळ निरर्थकतेचेच तळ
आशावादाचे कर्ज डोक्यावर घेऊन फिरणे
आता परवडत नाही
मी नाही लिहू शकत नवी कविता
कारण जमत नाही आता झटकून देणे
कुजलेल्या सौंदर्यशात्राचे ओझे
मी जाणीव करु शकत नाही समृद्ध
फक्त प्रसवू शकतो भूल
स्थळकाळाचे भान ठेवून
मी आता पत्करलेय बौद्धिक षंढत्व
आणि करत सुटलोय जयजयकार
कशाचही....